Kitapta kaldığın yere ayraç koymak; yarına çıkacağını sessizce umut etmekmiş... Mutlulukların küçük şeylerin ardında saklı olduğunu hepimiz tecrübe ederek öğrendik sanırım.. Bu Vecihi, bana bir ayraçın ardından bakarken eve onsuz gitmek olmazdı.. Kitapsa tesadüfen 28 Haziran patlamasından önce okuduğum harika bir yayın. Ben kitaplarımın arasına çocukluğumdan bir parçayı koyarak umudumu saklıyorum, yarına daha güzel, filmdeki gibi "gülen gözler"le çıkma umudumu..
Bu ay bitimine kadar yazı yayınlayamayacağım zira benim adıma kendi hayatımda şu sıralar olup biten şeylerle birleşince iyice zor bir süreç oldu.. Ağustosta mutlulukla görüşmek üzere...
Minik bir not: Zaman zaman soruluyor yorum almıyorum. Hele şu dönem hiç keyfim yok, hepimizin de öyle biliyorum. Anlayışınız için teşekkür ederim.
Hiç yorum yok:
Yeni yorumlara izin verilmiyor.