Çok değil 90larda ben çocukken hala vardı yas kültürü.. Cenaze evlerinde huzur olsundu tüm çaba.. Ziyaretçilerden, bilenler yeşil kaplı Kuran'ın sırmalı yapraklarına kalplerindeki merhameti ve içtenliği dökerek ev sahibine sabır ve ölene rahmet için dua ederlerdi.. Bilmeyenler de, sıkıca tutardı elinizden, tek söz etmeden çünkü kırmaktan korkarlardı sizi diyebilecekleri en iyi niyetli sözle bile.. Onun yerine bakışlarıyla kalbinize aktarırlardı düşüncelerini "her şey iyi olacak sadece sabır" o bakışlarda sabır olurdu. Bir de dostlardan aldığınız dayanma gücü..