Dua niyetine dinlemek, Cihad niyetine sevmek: Trio Joubran!

Sandık lekesi olmuş acıları var dünyanın.. Kuşkusuz bunlardan biri Filistin.. Çeyizinde getirdiği ve açmamacasına yeminle görmezden gelinen acılardan sadece biri.. O acının göbeğinden çıkan öyle bir grup var ki ne vakit müziklerini dinleseniz görünmez bir seccadeyle önünüzde kıbleyi bulursunuz.. Trio Joubran.. Dua niyetine dinleyip, cihad niyetine sevdiğim grup..

Samir, Adnan ve Wissam kardeşlerden oluşan Joubran mahdumlarının udla arası o kadar iyi ki virtüöz yerine bambaşka bir kelime olmalı onları tarif etmek için.. Yani udun sesi böyle miydi o vakit tarafımdan daha evvel neden tutkuyla sevilmedi şeklinde psikozlara girmeme neden oldular adeta.. Masar isimli şarkılarını dinlemiştim ilk onlardan da ne vakit dinleyip sevdiğimi unuttum ama kendilerine özellikle de abileri Samir'e olan aşkımın depreşmesi henüz olan bir durum.. Masar çalarken hüzünden ölebilirsiniz aklınıza türlü acılar yer edebilir ama birden bir Dabke'yi çalarlar şen ola düğün dernek modundasınız.. Ardından Laytana dinlerken bir bakmışsınız aşk gelmiş aklınıza. Ne bileyim ya hayat gibiler işte bir tek tanımları yok bu biraderlerin.. O derece mutlu ve o derece de üzgün hissettirebilirler size kendinizi.. Bildiğim tek şey müziklerini dinlerken bedenle ruhun ayrılma kararı verdiği birbirinden akıldışı uzaklığa.. 

Tez savunmama giderken koccccamaaaaaaaannnnnnnn bir billboard gördüm, baktım yok inanamayıp tekrar baktım mahşerin üç atlısı hem de nerede Adapazarı'nda?! Beni yeni ziyarete gelen bir arkadaşım Adapazarı için "hiçliğin ortası" demişti.. Ne işleri vardı bu adamların burada?Hiçbir yerin ortasında?? İlk iş arkadaşlara haber verip etkinlik düzenlemek oldu. "Haydi gidelim. Çok güzel geçecek ben kefilim" ve muadili bir ton cümle kurdum aldığım cevaplar "Ama sözsüz müzik ne yapacağız, canımız sıkılacak, ay bari iki kelam olaydı.." "Dilek ne sıkıcısın" ve bu şekilde seriye bağlanmış bir ton cümle olmuştu neyse ki kandırdığım 3 kişi ile gidebildim konsere. Provalarda yanlarına gidip konuşma fırsatım da oldu onun için ayrıca mutluyum! Ama çok üzgün ve sessizdiler.. Düşündükleri ağızlarından çıkmasa da gözlerinden seziliyordu akıllarda hep “Aşk-ı Filistin” ve gözlerinde derin düşünceler üçünün de..Aralarında tek gülümseyebilen mavi gözlü inanılmaz sıcak menajerleri olan bayandı öyle ki.. Ve konser başladı.. Sadece ilk şarkının 40 saniye sonrasında yanımdakilerin zafer işareti yapar ve dolu gözler muhteva eden hallerini gördükten sonra dedim ki "Büyüksünüz" hakikaten büyüktüler be! O üç küçücük minyon adam sahnede devleştikçe devleşti devleşti ve devleşti acaba daha ne kadar büyüyebilirler diye düşünüyordum ki büyüdüler büyüdüler ve an itibariyle hepimizi bulutlara erdirdiler! Masar dediler Filistin'de can verdik adeta.. Hele ki son şarkıda biara baktık ki o nasıl değişken ruh hali.. Zira Üsküdar'a gideriken alan yağmurda ıslandık ardından da Dabke dedik oynuyoruz :D Özellikle de "ya iki kelam olaydı" diyen sevgili Ayşenur kendilerini kameraya çekiyordu ve konser sonrası fotoğraf sırasında bana eşlik ediyordu.. Kuzenim dolu gözlerle "Abla ne kadar içten çaldılar" derken ne işimiz var diyen Hasan "Sabaha kadar dinlenir be!" diyordu. Müzikleriyle hipnotize ettiler.. Udlarıyla ördükleri notalı dünyada bir yanda savaşı hissediyorsunuz bir yanda hayatın akıp gittiğini.. Joubranzadeler o gece Adapazarı'nda konser yerine değişik bir program denediler ellerinde bir liste vardı ve 300 kadar insanın ismi ve yaşı.. O gün itibariyle Gazze'de hayatlarını kaybedenlerdi onlar.. Sonra Samir saymaktan yorulup kağıdı yere atıp "Elimdeki kağıt doldu ama siz öldürmekten yorulmadınız mı?" diye bağırdı ve kulise gittiler.. Ardından gelen (ingilizceyi az bilen) çevirmen 5 dakika sonra çıkacaklar ancak konsere devam edemeyecekler dedi hemen ardından gelen gecenin sunucusu ise "5 dakika sonra çıkacaklar ve konser verecekler ama alkışlarla destek olun lütfen" uyarısında bulundu..

Şaka gibi bir organizasyondu ama yine de büyükşehir belediyesine ciddi minvalde teşekkür şart zira bu grubu hiçliğin ortasına bir ramazan programına getirmeleri paha biçilmezdi.. Diliyorum tekrar bir konser için karşılaştığımızda Filistin'den güzel haberler gelir ve  o büyülü notalarda daha bir mutlu  kayberim yine kendimi.. O değil de bilen bilir konserin ardından ben Samir'e baya baya aşık oldum!!!! Hatta an itibariyle Filistin Sendromu oldum diyebilirim tıp literatürünü geçebilirim kendisinin sevdasıyla :) Tek taraflı olmayan aşkın güzelliği de cabası diyorum. Akıllardaki bir kısım soru işaretlerine yenilerini ekleyerek bitiriyorum ;)

Masar ve Laytana eminim beğeneceksiniz..