10 Nisan 2015 Cuma

Neden yazıyorum?: Mavi kalemin sırrı...

Yazılarımı hep en sevdiğim okuyucularıma armağan etmeye çalışıyorum. Bu yazımı sevgili okuyucum Meryem Hanım'a armağan etmek istiyorum. Kendisi Ankara Üniversitesinde Doktora öğrencisi olduğu için sanırım ona atfedilebilecek en güzel yazı bu olurdu :) Diliyorum beğenirsiniz hepiniz...


Blogun düzenli takipçileri bilir köy okullarına yardım için 30 öğrencilik bir etkinlik başlatmıştım geçen cuma ve tam 1 haftada tahmin dışı büyüyerek toplamda 4 okula ulaştı ki net rakam da en son 95'ti hala yardım destekleri geliyor ve inşallah bu sayı daha da büyüsün diliyorum.. Bu fırsatı bulmuşken tekrar tüm gönüllülere teşekkür etmek isterim!

Etkinlik içinde bir "arkadaşımla" şöyle bir diyalog yaşadım "Niye kıyafetle kısıtlı bırakmıyorsun kırtasiyeyi ne yapacaklar? Önemli olan giyinmek değil mi? Niye uğraştığını anlamıyorum vs vs vs " Bazı sorulara yanıt bulamıyorum.. Bu da onlardandı sanırım.. Ben de cevabını yazarak anlatmak istedim.. Bir çocuk neden kırtasiyeye ihtiyaç duyar?

Henüz 10 yaşındaydım bir sabah beni uyandırıp yer yüzünde en sevdiğim insanı kaybettiğimi söylediler.. Ben ne olduğunu anlayamadan dolup taşan ev, insanların hunharca bana ölümü anlatmaya çalışması.. Her birinin pot üstüne pot kırması.. Bu güzide çabalar benim susmamı sağladı.. Zaten ne yapsam da konuşamadım.. Kilitlenmiştim. Ölüm neydi? 10 yaşındaki biri için ne kadar büyük bir yüktü? Şimdi ben onu tekrar hiç görmeyeceksem buna nasıl dayanacaktım? Odama nasıl gittiğimi anımsamıyorum o kırgınlıkla.. Yatağımın üstüne oturdum. Birden gözüme mavi bir kalem ilişti..

5 yaşındaydım annem çalıştığı okuldan eve geldi "Ben güzel kızıma ne aldım bak!" diye beni çağırdı ve o mavi kalemi verdi.. Artık çivi şeklinde olduğundan mı yoksa mavi olduğundan mı bilmem ya da belki tükenmez oluşundan.. Yazı yazmayı öğrenmeye çabamı görmeliydiniz :D İlk öğrendiğim harf "e" oldu hatta :)

O kalemi o gün tüm o hengamenin içinde görmemin eminim bir sebebi vardı.. Masmavi bir gündü o gün.. Mavi bulutlar gökyüzünde, mavi kalem masamda... Kalemi aldım, 10 yaşımın ağırlığıyla yazmaya başladım.. Yazdım, yazdım, yazdım... 10 yaşımda başladığım yazıya devam ettim.

Mavi denizleri aşıp başka kıtada yaşayan sevdiğime ulaşsın diye mektuplar gönderdim,

Mavi ciltli bir tez yazdım,

Mavi kapaklı kongre kitaplarına bildiri yazdım,

Arkadaşıma mavi telefonumdan, ona nasıl kırıldığımı anlatan mesajlar yazdım,


Şimdi size mavi bir sehpanın üzerinden yazıyorum lütfen en yakınınızdaki çocuğa renkli bir kalem ve bir kağıt hediye edin! Yazı yazması önemli değil, resim çizsin! Bir çocuğa kalem kağıt verin... Size dünyayı anlatacaktır! Yer yüzünün değişik bölgelerine dağılmış milyarlarca yaralı çocuk var. Birine de siz el uzatın lütfen! Hadi bir çocuğa mavi bir kalem verin o da size sonsuz bir teşekkür etsin! Anneme kocaman bir teşekkür o mavi, o güzel kalemi bana aldığı için.....


Bu resmi küçücük bir çocuk çizmiş Türkiye'den. Babasının kollarını çizmemiş annesini dövdüğü için.... Konuşsa anlatamayacağı bir şeyi bu resimle anlatmış bize... Kelimeleri bu kadar tesirli olur muydu zaten?

Bu resmi İspanya'da siyasi suçlu olarak hapiste yatan babasını ziyarete giden bir çocuk götürmüş. Babası ağaçtaki siyahlıkların portakal olduğunu sanınca çocuk "onlar kuş" demiş. Peki niye öyle çizmiş kuşları? Özgürlükleri elinden alınsın istememiş.. Saklanırlarsa kimsenin onları göremeyeceğini düşünmüş babasının aksine... Başka ne dese bu kadar etkili olurdu?

Bu resmi Filistin'de bir çocuk çizmiş.. Savaşın ne kadar gereksiz olduğuna dair herhangi bir söze ihtiyaç var mı bu resimden sonra? 


Bu yazı bir çocuğun  sadece kıyafete ihtiyacı olduğunu düşünenlere minik bir cevap olsun. Eğer bir çocuk sevindirmek isterseniz lütfen durmayın! Hemen bir renkli kalem bir de kağıt verin.. Kimbilir belki hiç anlatamadığı bir yarası vardır....





50 yorum:

  1. İstanbuldan döndüğümde bende bir şey yapmak istiyorum.eksiklikleri konuşalım yazıcam

    YanıtlaSil
  2. Bahsettiğin arkadaşına söyle, kendi çocuğuna da sadece kıyafet alsın. Bir kez alması da yeter üstelik. Ne yapacak fazlasını. Bugün daha önce özel ders verdiğim genç bir hanım arkadaş, kendisi için ana sınıfından biir öğenci seçmemi, eğitim hayatı boyunca ona burs vereceğini söyledi. Çünkü empati kurmak böyle bir şeydir.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben yeterince açık bir cevabı kendi özelimden pay biçerek verdim sanırım.. Herkesin farklı bir algısı var ihtiyaca dair.. Kimseye bir şey demek istemiyorum bu konuda... Öğrencin adına ÇOK SEVİNDİM! İyi ki böyle insanlar var! İyi ki hala yollarımız kesişiyor onlarla!

      Sil
    2. Çok etkileyici bir paylaşım olmuş..ve iyi ki annen sana o mavi kalemi almış. Ne mutlu sana ki sen de o kalemin hakkını vermeye devam ediyorsun...

      Sil
    3. Çok teşekkür ederim. Çok vasat oldu aslında bence. Ama çok duygusal bir şey olsun istemedim o anı hala unutamadığım için çok ağır olurdu yazı.. Kalemin hakkını verebiliyor muyum bilmiyorum ama çabam o yönde. Ne mutlu senin gibi ne anlattığımı anlayan insanlar var ve okuyup kıymetlendiriyorlar yazılarımı..

      Sil
  3. Tek bir evladım var benim.. Hep nasıl biri olacak diye düşünüyorum.. Genellikle göğsüm daralıyor ama hep dua ediyorum tam da böyle biri olsun. Senin gibi.. Hesapsız, çıkarsız, fesatlığı olmayan.. Duru, tertemiz.. Çocuk yürekli..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Büyük bir onur verdin bana! Annesi sensin onun sırtı yere gelmez artık :)

      Sil
  4. Çok güzel bir yazı olmuş tatlım, bende etkinliğine katılmak isterim, ayrıca artık devamlı takipcinim, ben de armağan yazı istiyorum ve çok güzel yazıyorsun..:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Başım üstüne siz istersiniz de ben yazmaz mıyım armağan yazı? :) Büyük zevkle bir sonraki yazım size gelecek emin olun :) Çok teşekkür ederim çok seviniyorum bu güzellikteki yorumlara ve motive oluyorum yazmak için. Etkinliğe beklerim elbette bana mail atarsanız çok sevinirim desteğiniz ne olursa bizim için kocaman bir fark yaratacaktır :)

      dilekce54@outlook.com

      Sil
  5. Yüreğine sağlık canımcım.Arife arif gerekmezmiş arif olmayan ne bilsin mâhiyetini davanın...Sevgilerimi yolluyorum ❤

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne diyeyim daha ben bu yoruma? Benden de kocaman sevgiler sana canım Berika bilmukabele.. Canım benim.

      Sil
  6. Bu kadar mı yüreğe dokunur harfler, ellerinize sağlık. Sizinle hem fikirim, kıyafetleri eski püskü olsun ama düşünceleri aydınlık olsun tüm çocukların. Düşüncelerini ifade edebilecek kalemleri kağıtları olsun...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim çok ağır bir şey yazmak istemedim çünkü anılarım tazelenecekti ben de yüzeysel geçtim.. Ne kadar güzel tam yerine ulaşmış tam da söylemek istediklerimi yazmışsınız.

      Sil
  7. Bu kadar mı güzel ifade edilir çok beğendim kalemine yüreğine sağlık

    YanıtlaSil
  8. Gözlerim doldu nasıl güzel yazmışsın canım, yüreğine gönlüne sağlık! Ne kadar sığ beyinlilerin olduğunu ne kadar at gözlüğü ile bakıldığını bir kez daha arkadaşın sayesinde görmüş olduk! Bir çocuğun hayal gücünü asla küçümsemeyin, ben o küçücük beden ama kocaman yürekli güzelliklere çok ama çok saygı duyuyorum..Acına da iyi anlıyorum canım, yaşamamış dahi olsam..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim. Acını anlıyorum demen de benim gözlerimi doldurdu.. Allah sana da kimselere de yaşatmasın çok zordu.. Hala da zor aslında.. Maalesef insanların kendi kirlerini bir çocuk üzerinden ortaya çıkarması kadar çirkin bir şey.. İyi niyetle başlayan bir olayda dahi bunu görmek çok acı...

      Sil
    2. Çok yakın kardeş dediğim insan yakın bir zamanda aynı ay içerisinde anne ve babasını kaybetti,aniden! 30 yaşında evli bir insanın nasıl aciz nasıl savunmasız nasıl yalnız kaldığını gördüm yaşadım!Senin minicik yüreğini tahmin edebilmek hiç zor değil ne yazık ki.Ve evet Allah kimseye hangi yaş olursa olsun o acıyı yaşatmasın.Bu konulara denk gelince hala bir yerlerim sızlıyor ve dağılıyorum! O tarz insanlara gereken cevabı verip eski değeri çekiceksin ki nasıl İnsan!olunması gerektiğine dair sorguya çeksin kendini!

      Sil
    3. Of çok kötü allah sabır versin.. Hiç düşünemiyorum onu. Ben kaybımı blogda yazmak istemedim hiç. Hatta çok kişi de bilmez bunu zaten ailemin hangi bireyi olduğunu da yazmadım. Yazmak da istemiyorum ama bunu yazmasam da hiç sorulacak sorular değil bunlar hele ki çocuklardan bahsediyorsak.. Ben seni tanımam sen de beni ama acımı sahiplenmen, anlamaya çalışman bile o kadar kıymetli ki sana anlatamam! Bin kere teşekkür ederim en yakınımdakinden daha samimisin.

      Sil
    4. Kelimelere öyle güzel dökülmüş ki hislerini, yaşadıklarını harflere öylesine işlemişsin ki. Hissettim okurken, okumadım! Böyle hissetmene, yakın görmene mutlu oldum canım inan ki. Acısını sessizce yaşayan ama asla boş durmayıp, acısının kaynağına inip başka acılara çare olan birisin, tebrik ediyorum canım seni ve başarılarının devamını diliyorum..

      Sil
    5. Çok ama çok teşekkür ederim beni cidden çok mutlu ettin bu gece. Sen de çok duyarlı bir insansın blogun gibi el attığın tüm işlerinde ben de sana yürekten başarılar diliyorum :)

      Sil
    6. Çok çok teşekkür ediyorum bende, bu gece sen de beni hem hüzünlendirdin hem de fazlasıyla mutlu ettin bu hoş sözlerinle, tekrar teşekkür ediyorum canım :)

      Sil
  9. Çoğu kişi çocukları duymaz anlamaz sanıyor ama herkesten fazla farkında bir şeylerin o minik kalpleriyle. Çocuktan al haberi derler ya bir konuştursan neler anlatırlar işte. Resimler de bunun bir yolu tabii.

    Hem başlattığınız yardım kampanyası hem de yazınız için ayrı ayrı tebrik ederim.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kesinlikle çocukların farkındalığı bizimkinden daha açık aslında ama "çocukluklarına verip" pek ses etmiyorlar. Yardım kampanyası demeyelim bir de tebriği de kabul edemeyeceğim yaptığım ekstra bir şey değil o yüzden de öne çıkmasını istemem ama yazı için olanı severek alıyorum ve çok teşekkür ediyorum :)

      Sil
  10. Kalemde yürekte sağlam sen yıkılma bak arkanda gönülden seni asla yanlız bırakmayacak bbir sürü güzel insan var

    YanıtlaSil
  11. Bir eleştiriye cevap, ancak bu kadar olgun olabilirdi.
    Yaşın küçük ama, sen çok çok çok...
    İşte bu yüzden seni çok seviyorum :))
    Bu arada nasıl yardım edebilirim? Yukarıda yazdıysan da kaçırmış olabilirim, üzgünüm...
    Sevgiler...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yaşım küçük değil ama orada bir karışıklık oldu sanki :D Ben de seni çok seviyorum cidden karşılıklı her şey :) dilekce54@outlook.com adresine mail atabilirsen hemen yönlendiririm seni :)

      Sil
  12. yaşım 30. ben de o yaşlardayken -aşşa yukarı- eczacı yengem bayramlarda gelirken renkli kalemlerden defterlerden getirirdi. hani ilaç firmalarının verdikleri.
    ben hiç kıyamadım kullanmaya :) bir minik mavi kalem hala duruyor o zamandan :)
    şimdi 2 yaşındaki oğluma oyuncak almamaya çalışıyorum. yalnızca mavi kamyon, "mama gam" hastalığı var :) onun dışında sağdan soldan gelen dünya kadar oyuncağı sepete koyup sürüklüyor bir kenara, yüzüne bakmıyor..
    onun da kırmızı bir tahta kalemi var. akşamları eline alıp geliyor koca gözlerini daha büyüterek ve "anne, mama gam" "anne, zzeet (bisiklet)" diye çizmemi istiyor.
    o kadar mutlu oluyor ki o kalemi görünce..
    ben şu yaşımda halen çıkamıyorum kırtasiyelerden. hala kullanmaya kıyamıyorum aldığım kalemleri. bir çocuğun en çok ihtiyacı olan şeydir kalem, kitap..
    hele şu devirde.. ye kürküm ye olmuş zaman :( bunu çocuklarımız değiştirebilir... çocukları kendimiz gibi sanmamamız lazım. onlar bizden çooook daha masum..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Oğlunu kocaman öp yerime! Oyuncak almayarak da en doğrusunu yapıyorsun bence :) Bırak duvarları çizsin ama eli kaleme alışsın :)

      Sil
  13. Ah ben yazıyı nasıl kaçırdım. Nasıl duygulandım o resimlere! ve tabi mavi kalemin hikayesine.. Hemde ilkokul anılarım depreşti arkadaşlarımla ne meraklıydık kalemlere silgilere.. Bir kırtasiye vardı her okul çıkışı giderdik bi silgi bile alsak yeterdi bizim için :D

    YanıtlaSil
  14. Çok etkilendim Dilekçim sen kocaman yüreği olan birisin...

    YanıtlaSil
  15. Çok dokunaklı bir yazı olmuş canım.Yüreğine sağlık..

    YanıtlaSil
  16. Oğlum Çok seviyor bu aralar, mavi olan herşeyi..:))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bu yazım da oğluna gitsin bence o zaman :) Veeee kocaman öp yerime lütfen küçük adamı :)

      Sil
  17. çok güzel bir yazı olmuş gözlerim dolu dolu okudum... çok samimi, iyi kalpli ve içten olduğun her satırda belli.. yazmak bir nevi insanın içini dökmesi, rahatlaması, kendini ifade etmesi kesinlikle katılıyorum.. sevgiler...

    YanıtlaSil
  18. Hiç bu kadar etkilendiğim bir blog yazısı okumadığımı itiraf etmek zorundayım.Sarsıldım...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Üzüldüm şimdi amacım sarsmak değildi sadece paylaşmak istedim...

      Sil
  19. bir sonraki yazının başlığı da neden yazmıyorum olsun mu?
    sahi neden yazmıyorsun :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Canım benim! Minicik bir etkinlik düzenledim Facebook'ta onunla uğraşıyorum az biraz ama iki yazım var gelecek olan :)

      Sil

"Güzel yazı, emeğinize sağlık, benim sitem de şu ben de beklerim, bu bir otomatik yorumdur" tarzı sadece yorum yapmış olmak ve link bırakmak amacıyla yapılan yorumlar yayınlanmayacaktır. Alakanıza teşekkürler :)