13 Mayıs 2019 Pazartesi

BABAMA...

Dün tam 2 yıl olmuş sen temelli gideli...Dün anneler günüydü ve sen yine annemden rol çaldın ama eminim seni affetmiştir zira bir insanı yokluğunda affetmek çok kolay.

 Aklıma Fulya geldi senden 1 yıl ve bir kaç ay sonra o da gitti... İyileşeceğine hiç umut bağlamamıştım ama yine de  inanamıyorum işte öldüğüne... Ölmeden 2 ay önce görmüştüm. Fulya'ydı, yanımdaydı ve etten ve kemiktendi... Şimdi yok ve ben onun bana yaşattığı o hayal kırıklıklarını tamamen hafızamdan sildim.


Ölen kutsallaşıyor da  biraz galiba. Zira "arkasından konuşmanın saygısızlık olduğu" kategoriye girince, öleni bir kutsallık zırhı bürümüyor değil... Nasıl yaşadığı, ne yaşattığı mühim olmuyor artık... Ama bu yazının konusu hayal kırıklığı vs Fulya değil elbette. Onun da senden rol çalmasına müsaade vermeyeceğim.